התמדה בפעילות גופנית בתקופת התפשטות מגפת הקורונה

התמדה בפעילות גופנית בתקופת התפשטות מגפת הקורונה

בועז לוי וסימה זך

מגפת הקורונה הביאה לסגירה מוחלטת של מכוני הכושר ולפיכך לפגיעה במנויים רבים. מטרת המחקר הנוכחי הייתה לבחון אם מנויים בחדרי כושר התמידו בפעילות גופנית גם בתקופה זו, אף שחדרי הכושר נסגרו, וכן לבחון את הקשר בין התמדה לבין המשתנים הללו: גורמי אישיות, מקור תמיכה חברתית, מניעים וחסמים, תפיסת מסוגלות עצמית, סוג הפעילות ומשתנים דמוגרפיים. השתתפו במחקר 157 מתנדבים בגילים 16¬-72. כולם התאמנו בחדרי כושר טרום הסגר. הנתונים נאספו באמצעות שאלונים. הממצאים הראו כי תדירות הפעילות הגופנית הייתה גבוהה משמעותית לפני הסגר. בין נבדקים שהמשיכו להתאמן בזמן הסגר לבין נבדקים שהפסיקו להתאמן בזמן הסגר נמצאו הבדלים במצפוניוּת ובנוירוטיוּת, במניעים לפעילות גופנית ובתפיסת מסוגלות עצמית. נמצאו הבדלים בין אלה המתאמנים במסגרת קבוצתית לבין אלה המתאמנים באופן עצמאי. לא נמצאו הבדלים במוחצנות, בנעימות או בפתיחות לחוויה. נמצאו הבדלים בזמני הפעילות. לא נמצאו הבדלים בין הקבוצות במקורות תמיכה חברתית, בסוגי הפעילות ובמשתני הרקע. בהשוואה בין נבדקים אשר לא הפחיתו בתדירות האימונים השבועית לבין נבדקים אשר הפחיתו באימונים או הפסיקו להתאמן לגמרי, נמצאו הבדלים דומים במצפוניוּת, בנוירוטיוּת ובמסוגלות העצמית. לא נמצאו הבדלים בין הקבוצות במניעים לפעילות, בשכיחות האנשים שהתאמנו לבד ובזמני הפעילות. שני המודלים, רגרסיה לניבוי הפסקת האימונים ורגרסיה לניבוי הפחתת האימונים, נמצאו מובהקים. יחס הסיכויים (OR) הראה כי ככל שהמצפוניות גדולה יותר וככל שהמסוגלות העצמית גדולה יותר, כך הסיכוי להפחתה באימונים יורד. תוצאות המחקר הנוכחי שופכות אור על מידת ההשפעה של מגפת הקורונה על ההתמדה בפעילות גופנית; ובאופן ממוקד יותר, על מידת ההתמדה בפעילות גופנית של מנויים בחדרי כושר בתקופה שבה היו חדרי הכושר סגורים.

Persistence In Physical Exercise During the Spread of the Coronavirus

Boaz Levi, Sima Zach

The Covid-19 pandemic led to the complete shutdown of gyms, causing serious harm to countless members. This study aimed at examining whether gym-goers continued to partake in physical activity, even when their gyms were closed due to the pandemic. The study also examined associations between the following variables: Five personality factors; source of social support; enablers and barriers; perceived self-efficacy; type of activity; and demographic factors. The research population was comprised of 157 volunteers, aged 16-72, who were also active gym members prior to the first lockdown in Israel. The data was collected through questionnaires. A significant difference was found between the participants who continued to exercise during lockdown and those who did not in conscientiousness and neuroticism, motivation to perform physical activity, and perceived self-efficacy. Differences were also found between participants who exercise in groups and those who do so independently. Differences were also found in the timing of the physical activity (e.g., mid-week). No differences were found in extroversion, pleasantness, or openness to the experience. In terms of social support, types of physical activity, and background variables, no differences were found between those who did not reduce their weekly exercise during lockdown and those who reduced or stopped exercising altogether. Indeed, similar differences were found in conscientiousness, neuroticism, and self-efficacy. No differences were found between participants in relation to motivation to perform physical activity, independent exercising, or the timing of such activities. The regression model for predicting the probability of refraining from physical exercise was found to be highly reliable, as was the regression model for predicting the likelihood of someone cutting down on their exercise. The odds ratio showed that the greater the participants’ conscientiousness and self-efficacy, the lower the chances that they will decrease their degree of exercising. The results of the present study shed light on the extent to which the Covid-19 pandemic has affected persistence in physical activity, specifically with regards to the physical activity of gym members during lockdown.

الاستمرار في ممارسة النشاط البدني خلال فترة انتشار وباء كورونا

بوعز ليفي، سيما زاخ

ادى وباء كورونا الى اغلاق تام لصالات اللياقة البدنية وبالتالي الحاق الضرر بالعديد من المشتركين. الهدف من هذه الدراسة هو فحص ما إذا كان المشتركون في صالات اللياقة البدنية قد استمروا في ممارسة النشاط البدني خلال هذه الفترة، على الرغم من إغلاق الصالات، ودراسة العلاقة بين الاستمرار والمتغيرات التالية: العوامل الشخصية، مصدر الدعم الاجتماعي، الدوافع والمعوقات، إدراك الكفاءة الذاتية، نوع النشاط والمتغيرات الديموغرافية (مكان السكن). شارك في الدراسة 157 متطوعًا تتراوح أعمارهم بين (16-72) عامًا. حيث تدرب جميعهم في صالات اللياقة البدنية قبل الحجر الصحي. تم جمع البيانات باستخدام الاستبانات. وأظهرت النتائج أن النشاط البدني كان بوتيرة أعلى وبشكل ملحوظ قبل الحجر الصحي. كما وُجدت اختلافات في السمات الشخصية مثل يقظة الضمير (الانضباط الذاتي) والعصبية (الاستقرار العاطفي)، ودوافع ممارسة النشاط البدني وإدراك الكفاءة الذاتية بين الذين توقفوا عن التمرين وبين الذين استمروا بالتمرين خلال الحجر الصحي. وُجدت اختلافات بين أولئك الذين يتدربون تدريبات جماعية وأولئك الذين يتدربون بشكل منفرد. لم تظهر اختلافات في الانبساط أو التقبل أو الانفتاح على التجربة، لكن وُجدت اختلافات في أوقات التمرين. لم توجد فروق بين المجموعات في مصدر الدعم الاجتماعي ونوع النشاط والمتغيرات الديموغرافية، وذلك بالمقارنة بين الأشخاص الذين لم يقللوا من عدد تدريباتهم الأسبوعية وبين الأشخاص الذين قللوا من عدد التدريبات الاسبوعية أو توقفوا تماماً عن ممارسة الرياضة، وُجدت اختلافات مماثلة في يقظة الضمير (الانضباط الذاتي) والعصبية (الاستقرار العاطفي)، والكفاءة الذاتية. لم توجد فروق بين المجموعات في دوافع ممارسة النشاط، وفي تكرار التمرين للأشخاص الذين تدربوا بشكل منفرد وفي أوقات النشاط. ظهر نموذجان بشكل بارز، نموذج الانحدار للتنبؤ بالانقطاع عن التمرين، ونموذج الانحدار للتنبؤ بتقليل عدد مرات التمرين. أظهر معدل الاحتمالات (OR) أنه كلما ارتفع مستوى يقظة الضمير (الانضباط الذاتي) وارتفع مستوى والكفاءة الذاتية، انخفض احتمال تقليل عدد مرات التمرين. نتائج الدراسة الحالية تسلط الضوء على مدى تأثير وباء كورونا على الاستمرار في ممارسة النشاط البدني، وبشكل أدق مدى الاستمرار في ممارسة النشاط البدني للمشتركين في صالات اللياقة البدنية خلال الفترة التي أغلقت فيها الصالات.