השתתפות בפעילויות גופניות של ילדים ובני נוער עם שיתוק מוחין

השתתפות בפעילויות גופניות של ילדים ובני נוער עם שיתוק מוחין

אפרת הרף אלמכיאס, אלה בין

המונח שיתוק מוחין (Cerebral Palsy – CP) מתאר קבוצת מצבים רפואיים מתמשכים המפריעים להתפתחות תנועה ויציבה, גורמים להגבלה בפעילות ומלוּוים לעיתים קרובות בליקויים בתחושה, בתפיסה, בקוגניציה ובתקשורת וכן בבעיות התנהגות, באפילפסיה ובלקויות משניות בשלד ובשרירים. שיתוק מוחין הוא אחת הפגיעות ההתפתחותיות הנפוצות אצל ילדים ובני נוער. עם ההשלכות של פגיעה זו נמנות הגבלות בפעילות (activity limitations) וחסמים בהשתתפות participation restrictions)) עקב מגבלות מוטוריות, חושיות וקוגניטיביות. לאחרונה אנו עדים להכרה בחשיבות השתתפותם של אנשים עם מוגבלויות בפעילות גופנית. מדינת ישראל הכירה בחשיבות הנושא, חתמה על האמנה הבינלאומית לזכויות אנשים עם מוגבלות ואשררה אותה. לפיכך, בסקירה זו בדקנו את הגורמים המשפיעים על מידת ההשתתפות בפעילות גופנית בקרב ילדים ובני נוער עם שיתוק מוחין בארץ ובעולם. מצאנו שלגורמים האישיים והסביבתיים השפעה ניכרת על מידת ההשתתפות בפעילויות גופניות. הגורמים האישיים העיקריים המשפיעים על ההשתתפות הם מידת הפגיעה המוטורית, גיל הילד ומצבו הקוגניטיבי. ככל שהפגיעה המוטורית קלה יותר, כך מידת ההשתתפות בפעילויות גופניות גבוהה יותר. ילדים ובני נוער צעירים, בעלי רמות מוטיבציה וקוגניציה גבוהות, משתתפים יותר בפעילויות גופניות מבני נוער ומבעלי רמות מוטיבציה וקוגניציה נמוכות. הגורמים הסביבתיים המשפיעים על השתתפות הם מצב סוציואקונומי, לכידות משפחתית, עמדות בנוגע להכללה של ילדים ובני נוער עם צרכים מיוחדים ותמיכה סביבתית בבית הספר ובקהילה. אשר לבני נוער, פעילויות מותאמות ופעילויות לא פורמליות נמצאו אף הן כבעלות השפעה חיובית על מידת ההשתתפות. בישראל חסר מידע לגבי מספר הילדים ובני הנוער עם שיתוק מוחין המשתתפים בפעילויות גופניות. ישנו מחסור ניכר בפעילויות מתאימות - הן במגוון והן בפריסה ארצית. חסרים גם אמצעים יעילים לפרסום ולהעברת מידע על פעילויות למשתתפים פוטנציאליים.

Participating in Physical Activities in Children and Adolescents with Cerebral Palsy

Efrat Harf Elmakias, Ella Been

Cerebral palsy is one of the most common developmental disabilities in children and adolescents. This disability results in activity limitations and participation barriers, due to motor, sensory, and cognitive limitations. Yet recognition of the importance of people with disabilities participating in physical activities continues to increase. That is why Israel signed and ratified the International Convention on the Rights of Persons with Disabilities. This review examines factors that may impact the degree of participation in physical activities among children and adolescents with cerebral palsy – in Israel and around the world. Our findings depict both personal and environmental factors that play a significant role in their participation (or lack thereof) in physical activities. The main personal factors include the degree of motor impairment, the person’s age, and their cognitive status, whereby the milder the motor impairment, the higher the degree of participation in motor activities. In other words, younger children with higher levels of motivation and cognition tend to participate more in motor activities than adolescents with lower levels of motivation and cognition. The main environmental factors that impact participation include family socioeconomic status, family cohesion, attitudes regarding the inclusion of children with special needs, and a supporting environment in school and community. As such, adolescents, adapted activities, and informal activities were found to have a positive effect on the person’s degree of participation. In Israel, information is lacking regarding about the capacity of children and adolescents with cerebral palsy who participate in motor activities. There is also a considerable shortage of suitable activities, in both variety and location (i.e., insufficient activities in certain areas). Moreover, advertising and the conveying of information about existing activities are inadequate and ineffective.

المشاركة في الأنشطة البدنية للأطفال والشباب، والشباب المصابين بالشلل الدماغي

إفرات هرف المخياس، ايلا بين

يصف مصطلح الشلل الدماغي (CP) مجموعة من الحالات الطبية المستمرة التي تعيق تطور الحركة والقوام، والتي تسبب تقييدًا في النشاط وغالبًا ما يصاحبها خلل في الإحساس، والتصور، والإدراك والتواصل، بالإضافة إلى المشكلات السلوكية، والصرع، وإعاقات ثانوية للهيكل العظمي والعضلات. هذه واحدة من أكثر إعاقات النمو شيوعًا عند الأطفال والشباب. من آثار هذه الإصابة محدودية النشاط والامتناع عن المشاركة بسبب الإعاقة الحركية والحسية والادراكية. لقد شهدنا مؤخرًا الاعتراف بأهمية مشاركة الأشخاص ذوي الإعاقة في النشاط البدني. اعترفت دولة إسرائيل بأهمية الموضوع، ووقعت وصادقت على الاتفاقية الدولية لحقوق الأشخاص ذوي الإعاقة. لذلك، قمنا من خلال هذه الدراسة بفحص العوامل التي تؤثر على درجة المشاركة في النشاط البدني بين الأطفال والشباب المصابين بالشلل الدماغي في إسرائيل وحول العالم. وجدنا أن العوامل الشخصية والبيئية (المحيطة) لها تأثير كبير على درجة المشاركة في الأنشطة البدنية. العوامل الشخصية الرئيسية التي تؤثر على المشاركة هي درجة الإعاقة الحركية وعمر الطفل ومستوى ادراكه. كلما كانت الإعاقة الحركية أخف، زادت درجة المشاركة في الأنشطة البدنية. يشارك الأطفال والشباب الذين يتمتعون بمستويات عالية من التحفيز والإدراك في الأنشطة البدنية أكثر من الشباب ذوي المستويات المنخفضة من التحفيز والإدراك. العوامل البيئية (المحيطة) التي تؤثر على المشاركة هي الوضع (الاجتماعي – الاقتصادي)، والتماسك الأسري، والمواقف المتعلقة بإدماج الأطفال والشباب ذوي الاحتياجات الخاصة، ودعم البيئة المحيطة في المدرسة وفي المجتمع. أما بالنسبة للشباب، فقد وجد أيضًا أن وجود الأنشطة الملاءَمة والأنشطة غير الرسمية له تأثير إيجابي على درجة المشاركة. في إسرائيل، هناك نقص في المعلومات حول عدد الأطفال والشباب، والشباب المصابين بالشلل الدماغي الذين يشاركون في الأنشطة البدنية. هناك نقص كبير في الأنشطة المناسبة - سواء في التنوع أو على الصعيد الوطني. هناك أيضًا نقص في الوسائل الفعالة للدعاية وإيصال المعلومات حول الأنشطة التي تتم للمشاركين المحتملين.