מי-אל נאוה, שירי אייבזו
רכיבה תחרותית על אופניים היא ענף הכרוך בפעילות גופנית מאומצת ובדרישות פיזיולוגיות ומטבוליות קיצוניות ייחודיות. אימוני רכיבה הם הגורם החשוב ביותר לשיפור ביצועי רכיבה ולהגעה לרמה הפיזיולוגית הנדרשת. יעילות האימון נקבעת על פי מידת ההתאמה בין ביצועי הרוכב במדדים כמו תחום עצימות, דופק ומשך זמן בתוך תחום העצימות לבין תוכנית האימון האישית שלו. תוכניות התערבות התנהגותיות עשויות לסייע בהגעה ליעדים ובמיצוי הפוטנציאל הפיזיולוגי הנדרש מן הרוכב. מחקר ניסויי זה העריך את ההשפעות של חבילת התערבות שכללה שלושה הליכי משוב - ניטור עצמי בזמן אימון ובסופו, פרסום פומבי ומשוב מילולי - על מידת הדבקות של רוכבים בתוכנית האימון שנרשמה להם, וזאת באמצעות מערך מחקר יחיד נסוג א-ב-א-ב. המשתתפים היו שלושה רוכבי אופניים הישגיים בני 16-14. המשתנים התלויים היו מידת הסטייה ממשך הזמן הנדרש לביצוע מרכיבי האימון, ומידת הסטייה מהדופק הנדרש בביצוע בכל מרכיב באימון. המחקר גם העריך את דפוסי השימוש של הרוכבים בניטור עצמי קיים, את רמת הדיוק שלהם בניטור העצמי וכן את התוקף החברתי של ההתערבות. ביצועי המשתתפים השתפרו תחת התערבות, והמחקר הראה קשר תפקודי בין ההתערבות לבין ירידה במידת הסטייה ממשך הזמן ומטווח הדופק הנדרש בביצוע במרכיבי האימון. השימוש בניטור עצמי קיים היה גבוה ועקבי יותר בתנאי ההתערבות, והדיוק בניטור העצמי השתפר לדיוק קרוב למוחלט. חבילת ההתערבות נמצאה יעילה ומתאימה לקבוצת המשתתפים.
Using behavioral feedback procedures to improve performance in competitive cycling
M. Naveh, S. Ayvazo
Competitive cycling involves rigorous physical exertion that places unique physiological and metabolic demands on the athlete. Effective training is paramount for optimizing cycling performance and reaching targeted physiological milestones. Consequently, precise alignment is crucial between the athlete’s tailored training regimen and their actual performance metrics, including intensity zones, heart rate, and accumulated duration within each zone. Behavioral interventions can play a pivotal role in helping cyclists reach their goals and maximize their physiological potential. This experimental study evaluated the impact of an intervention package comprised of three feedback procedures: (1) self-monitoring during and after training; (2) public posting; and (3) vocal feedback. Utilizing an ABAB withdrawal single-subject design, the study focused on enhancing cyclists' adherence to their personalized training program. Three competitive cyclists, aged 14–16 years, participated in this research. The dependent variables included deviations in the accumulated duration within each required training zone, and deviations from each target heart-rate zone. The study also assessed the cyclists' existing self-monitoring practices, their self-monitoring accuracy, and the social validity of the intervention. The participants' performance improved during the intervention, demonstrating functional relationships between the intervention and the decrease in deviations from the required training durations and heart-rate zones. An increase in frequency and consistency was seen in the participants’ use of their existing self-monitoring throughout the intervention – with accuracy reaching near-perfect levels. The intervention package proved to be both effective and well-suited for this group of participants.
اختبار إجراءات التغذية الراجعة السلوكية لتحسين الأداء في الركوب التنافسي باستخدام تصميم الانسحاب الأحادي
مي إل نافا، شيري إيبازو
ركوب الدراجات التنافسية هي رياضة تتضمن نشاطًا بدنيًا مكثفًا ومتطلبات فسيولوجية وأيضية فريدة من نوعها. التدريب على ركوب الدراجات هو العامل الأهم في تحسين أداء الركوب والوصول إلى المستوى الفسيولوجي المطلوب. يتم تحديد فعالية التدريب من خلال درجة التوافق بين أداء الراكب في مؤشرات مثل شدة الأداء ومعدل ضربات القلب والمدة الزمنية ضمن الشدة المحددة وبين خطته التدريبية الشخصية. قد تساعد برامج التدخل السلوكي في الوصول إلى الأهداف وتحقيق الإمكانات الفسيولوجية المطلوبة للراكب. قامت هذه الدراسة التجريبية بتقييم آثار حزمة التدخل التي تضمنت ثلاثة إجراءات للتغذية الراجعة - المراقبة الذاتية أثناء التدريب وفي النهاية، الإعلان العام، والتغذية الراجعة اللفظية - على درجة التزام راكبي الدراجات بالبرنامج التدريبي الموصوف لهم، وذلك باستخدام مجموعة بحثية واحدة منعزلة (A-B-A-B). كان المشاركون ثلاثة راكبي دراجات تنافسيين تتراوح أعمارهم بين (14- 16) عامًا. وكانت المتغيرات التابعة هي درجة الانحراف عن الوقت اللازم لأداء مكونات التدريب، ودرجة الانحراف عن معدل ضربات القلب اللازمة لأداء كل عنصر من عناصر التدريب. قامت الدراسة أيضًا بتقييم أنماط استخدام الدراجين للمراقبة الذاتية الحالية، ومستوى الدقة في المراقبة الذاتية، اضافة الى الصدق الاجتماعي للتدخل. تحسن أداء المشاركين في ظل التدخل، وأظهرت الدراسة وجود علاقة بين التدخل وانخفاض في درجة الانحراف عن الوقت ومدى معدل ضربات القلب اللازمة لأداء مكونات التدريب. وكان استخدام المراقبة الذاتية الحالية الأعلى والأكثر اتساقا في ظروف التدخل، وتحسنت دقة المراقبة الذاتية إلى دقة شبه مطلقة. وقد وجد أن حزمة التدخل فعالة ومناسبة لمجموعة المشاركين.